Qui est in parvis malis.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Cur id non ita fit? Suo enim quisque studio maxime ducitur. Duo Reges: constructio interrete. Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit.

Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint.
Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere.
Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum.
Et ais, si una littera commota sit, fore tota ut labet disciplina.
Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -;
Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam.

Tum mihi Piso: Quid ergo?

Tamen a proposito, inquam, aberramus. Illa tamen simplicia, vestra versuta. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Beatus sibi videtur esse moriens.

Bork: In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum.
Quid adiuvas?: Tum mihi Piso: Quid ergo?
Avaritiamne minuis?: Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio.
Bork: Cur post Tarentum ad Archytam?

Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe
faciat, verum etiam praepotentem, ut M.

Est autem eius generis actio quoque quaedam, et quidem
talis, ut ratio postulet agere aliquid et facere eorum.

Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae;

Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in iis, quae de Sirenum cantibus finxerit. Bork Si id dicis, vicimus.

Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit.
Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae.
Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate.
Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit.

Quis nostrum dixerit, quos non pudet ea, quae Stoici aspera dicunt, mala dicere, melius esse turpiter aliquid facere cum voluptate quam honeste cum dolore?